| Strona główna Galeria zdjęć |
|
Pomysł skansenu pojawił się już pod koniec lat 60-tych XX wieku. Pierwsze budynki rozpoczęto stawiać w 1976 roku, a dla
zwiedzających skansen udostępniono 10 lat później. Od tej pory ilość obiektów na terenie skansenu wciąż rośnie i obecnie
do zwiedzania jest 15 wnętrz (izb mieszkalnych, pomieszczeń gospodarczych, warsztatów rzemieślniczych). Całość uzupełnia
mała architektura, taka jak piec chlebowy, gołębnik czy psie budy. Ekspozycja w skansenie przedstawia przekrój przez całą
społeczność wsi, od ubogiego komornika i średnio sytuowanego półrolnika aż po karczmarza i zamożnych osadników olenderskich.
Wraz z drzewami, ogródkami, uprawami rolnymi i zwierzętami skansen stanowi obraz zachodniowielkopolskiej wsi z przełomu
XIX i XX wieku. Prezentowane budynki są zarówno oryginalne, jak i wiernie zrekonstruowane. Pochodzą głównie z trzech powiatów:
wolsztyńskiego, grodziskiego i nowotomyskiego. Najstarszy budynek datowany jest na 1603 rok.
Skansen zajmuje powierzchnię 3,5 ha nad brzegiem jeziora Wolsztyńskiego i stanowi oddział Muzeum Regionalnego w Wolsztynie. Na terenie skansenu znajdują się następujące obiekty:
Pochodzi z 1706 roku i ma wymiary 17,5x9,6x8 m. Ściany budynku są z nieżywicowanege drewna sosnowego, a dwuspadowy dach
kryty jest trzciną. Część gościnną zajmuje wielka sala z wyszynkiem i mniejsza dla zamożniejszej klienteli
(fot.).
W części mieszkalnej znajdują się dwie izby dla rodziny właściciela karczmy (fot.) (fot.). W tej części możemy podziwiać m.in. takie nietypowe przedmioty, jak żeliwne urządzenie do pieczenia gofrów z przepisem na górnej klapie, mikser na korbkę, gofrownicę do włosów i lokówkę, które rozgrzewano na piecu, a także specjalne urządzenie do zdejmowania butów, zwane pieskiem.
Chata służyła za mieszkanie dla parobków, którzy pomagali nie tylko przy obsłudze gości, ale pracowali również na polach,
które były dodatkowym źródłem utrzymania.
Pochodzi z końca XVIII wieku.
Pochodzi z 1770 roku i posiada wymiary 15,5x7,2 m. W chacie charakterystyczna izba w kształcie litery "L".
Pochodzi z 1816 roku, a jej wymiary to 19,8x7,9 m. W stodole prezentowane są dwa warsztaty: kołodziejski i bednarski.
Pochodzi z II połowy XIX wieku. Zbudowana ze ścian zrębowych na bazie prostokąta o wymiarach 9x7,1 m. W izbach są drewniane
podłogi, natomiast w sieni i kuchni ceglaste. W większej z izb odtworzono oryginalny układ rozmieszczenia przedmiotów
(fot.).
Mniejsza izba, pierwotnie przeznaczona dla dzieci, mieści warsztat tkacki oraz narzędzia niezbędne do pracy tkacza
(fot.).
Cechą charakterystyczną całej zagrody jest to, że pod jednym dachem krytym trzciną i słomą umieszczone są zarówno chałupa, jaki i stodoła i chlew z wozownią (fot.).
Ma wymiary 9,4x5,8x5,4 m. Zbudowana w technice tzw.
muru pruskiego.
Posiada dwa rozwiązania konstrukcyjne: jedna część zbudowana jest z cegieł, druga z drewna. W oborze znajduje się klatka z
królikami, ponadto na terenie zagrody hodowane są owce i kozy
(fot.)
(fot.).
Pochodzi z 1802 roku. To niewielki budynek o wymiarach 7x6,2 m. Dach pokryty prawdziwymi dachówkami, tzw. karpiówkami.
Wewnątrz znajdują się dwie izby: mieszkalna i kuchnia oraz komora służąca do przechowywania żywności i przedmiotów
gospodarstwa domowego. Kuchnia wyposażona jest w warsztat szewski
(fot.).
To rekonstrukcja kużni zbudowanej na przełomie XIX i XX wieku. Wyposażenie kuźni jest oryginalne i do niedawna było jeszcze
wykorzystywane przez Józefa i Jana Chałupków - kowali z Wolsztyna, którzy przekazali je skansenu
(fot.).
To kopia dwukondygnacyjnej kapliczki, gdzie druga służy do wyeksponowania postaci, której jest poświęcona. Oryginalna rzeźba,
na podstawie której wykonano figurę pochodzi ze wsi Hetmance.
Wiatrak w skansenie to
koźlak,
czyli wiatrak którego całość obraca się na nieruchomej podstawie, koźle. Historia wiatraka sięga 1603 roku, taka data widnieje na
mącznicy, belce na której obraca się cała konstrukcja.
Wiatrak wciąż jest sprawny i od czasu do czasu produkuje mąkę :-) Podczas naszego pobytu wiatrak był w remoncie, dlatego też nie miał chwilowo skrzydeł.
Wolsztyn
jest miastem powiatowym w zachodniej części województwa wielkopolskiego nad rzeką Dojcą. Według stanu na połowę 2018 roku miasto liczyło
nieco ponad 13 000 mieszkańców.
Przez Wolsztyn przebiega droga krajowa nr 32 oraz drogi wojewódzkie nr 305 i 315. Miasto leży w odległości około 75 km na południowy zachód od Poznania.
01.2020 Na podstawie stron internetowych: https://wielkopolska.travel i https://skanseny.net oraz przewodnika Skansen w Wolsztynie, Wydawnictwo Zet 2008. Aktualizacja 29.01.2020 |
Wszystkie zdjęcia wykonane aparatem Panasonic Lumix DMC-FZ300
|
