Kościół jest najstarszą drewnianą katolicką świątynią w Bieszczadach. Powstał w II połowie XVI wieku jako kaplica dworska rodziny Balów, którzy byli ówczesnymi właścicielami Średniej Wsi. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1607 roku. Do 1697 roku funkcjonował jako zbór protestancki. Po odzyskaniu przez katolików był kościołem filialnym parafii w Hoczwi. Do powtórnego uposażenia kościoła doszło w 1727 roku za sprawą Katarzyny z Oraczewskich Balowej. Powstały wówczas późnobarokowe ołtarze, a także polichromie wewnętrznych ścian świątyni oraz podwieszony chór muzyczny, na którym namalowane są różne instrumenty muzyczne. Do II wojny światowej kościół funkcjonował jako kaplica dworska kolejnych właścicieli. Po wojnie dojeżdżał tutaj ksiądz z parafii Hoczew. Kościół został gruntownie wyremontowany w latach 1959-1968. Wymieniono wtedy belki, odrestaurowano malowidła ścienne, wykonano stolarkę okienną, a dach pokryto gontem. W latach 80-tych XX wieku powiększono kościół poprzez dobudowę wieży (1983)  (fot.) oraz wycięto otaczające go stare dęby, a w latach 90-tych dobudowano drugą zakrystię. Od 1997 roku kościół jest świątynią parafialną parafii Średnia Wieś.

Kościół położony jest na niewielkim wzniesieniu. Zbudowany z drewna, konstrukcji zrębowej, na zewnątrz obity gontami  (fot.)  (fot.)  (fot.). Więźba dachowa jest storczykowa. Prezbiterium zwrócone jest nietypowo na południe, zamknięte trójbocznie. Przy nim od strony wschodniej znajduje się zbudowana na planie kwadratu zakrystia. Nawa szersza, prostokątna o stropach płaskich na jednym poziomie. Wnętrze oświetla sześć okien wielokwaterowych z gzymsem nad- i podokiennym. Wejście do kościoła znajduje się od strony północnej. Szczyt częściowo jest szalowany deskami, częściowo gontem, posiada jedną kalenicę dla prezbiterium i nawy. Na środku dachu znajduje się drewniana wieżyczka, ośmioboczna, ażurowa, zwieńczona baniastym hełmem i krzyżem żelaznym, w której umieszczona jest sygnaturka datowana na XVIII wiek. Na końcach kalenicy znajdują się drewniane balasy z XVII wieku. Wokół kościoła ogrodzenie drewniane z gontowym daszkiem i bramą dzwonnicą  (fot.)  (fot.).

Polichromia wewnątrz kościoła pochodzi z I połowy XVIII wieku. W kościele znajdują się trzy ołtarze z II ćwierci XVIII wieku. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem podającym jej jabłko pochodzący z XVIII wieku. Po lewej stronie, w ołtarzu bocznym, znajduje się obraz św. Stanisława Biskupa, a w ołtarzu bocznym po prawej św. Katarzyny. Wszystkie trzy ołtarze ozdobione są złoconymi kolumnami, motywami kwiatów i figurkami aniołków, a także rzeźbami świętych. Na sufitach umieszczono iluzjonistyczne plafony. Plafon nad prezbiterium przedstawia Ducha Świętego pod postacią gołębicy unoszącego się wśród obłoków, natomiast plafon nad nawą jest nieco większy i przedstawia Oko Opatrzności wśród obłoków z główkami aniołków.
Wewnątrz kościoła można zobaczyć także płaskorzeźby wykonane przez znanego bieszczadzkiego artystę, Jędrka Wasilewskiego "Połoninę". Są to stacje drogi krzyżowej umieszczone w nawie i "Ostatnia wieczerza" w dobudowanej dzwonnicy. Dawne oryginalne wejście do kościoła w kształcie tzw. oślego grzbietu pochodzące z XVI wieku, obecnie znajduje się w środku, po dobudowaniu wieży w 1983 roku.
Kościół Narodzenia NMP w Średniej Wsi znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Podkarpackiego.

Kościół znajduje się w miejscowości Średnia Wieś (gmina Lesko, powiat leski, województwo podkarpackie). Wieś leży nad Sanem na wysokości 360 m n.p.m.
Przez Średnią Wieś przebiega droga wojewódzka nr 894. Miejscowość położona jest w odległości około 10,5 km na południe od Leska.