Ręka w górę, kto słyszał o Trzcińsku-Zdroju? No właśnie... Mało kto wie o istnieniu tego małego miasteczka na końcu świata, a konkretnie na Pojezierzu Myśliborskim. I wielka szkoda, bo Trzcińsko-Zdrój to miasteczko z gatunku tych, w których po prostu można się zakochać ;-)
No i koniecznie spokojnym krokiem obejrzeć bardzo dobrze zachowane trzcińskie zabytki.

• Ratusz  (fot.)  (fot.)
Pierwotnie budynek nazywany był Domem Kupieckim. Pod koniec XIV wieku został znacznie przebudowany i zaadoptowany na siedzibę władz miejskich. Do wschodniej ściany dobudowano halę targową. W 1550 roku obie części budynku połączono i powiększono o jedną kondygnację, zakończoną wysokim dwuspadowym dachem z niewielką wieżą kalenicową. Szczyty otrzymały ozdobne maswerki, a wnętrza sklepienia siatkowo-krzyżowe. Ratusz był wielokrotnie przebudowany i remontowany, ostatni raz w latach 90-tych XX wieku.
Ratusz zbudowano na rzucie prostokąta. Jest to budynek ceglany, dwukondygnacyjny. Z dawnego założenia pozostały wysokie piwnice, posiadające kolebkowe sklepienia. W niektórych pomieszczeniach zachowały się też sklepienia krzyżowo-żebrowe. Dawna sala sądowa jest ozdobiona sklepieniami siatkowymi z polichromią renesansową z XVI wieku. Wejście do budynku ozdobione jest gotyckim, ostrołukowym portalem. Szczyt fasady zachodniej w kształcie trójkąta posiada dekorację maswerkową i wieżyczki umieszczone na jego krawędziach.


• Mury obronne  (fot.)  (fot.)  (fot.)
Wzniesiono na początku XIV wieku z granitowych głazów narzutowych. Miały około 30 wieżyczek strzelniczych zwanych strażnicami bądź "wymijankami" na wpół otwartymi. Grubość muru wynosiła 1 m, a wysokość wahała się od 6 do 9 metrów. Całość była otoczona fosą i wałem ziemnym. Obwarowania przetrwały do końca XVIII wieku. W XIX wieku fosa i wał obrony zostały zniesione, a ich miejsce powstały tereny zielone i działki ogrodowe.


• Brama Myśliborska  (fot.)
Zbudowana na początku XIV wieku. Była najważniejszą budowlę obronną miasta o wysokości 20,25 m. Wzniesiona z kamienia i nadbudowana w cegle na początku i pod koniec XV wieku. Brama jest budowlą wieżową, dwustopniową, na rzucie prostokąta o wymiarach 8x8,5 m. Stopień dolny, o kształcie prostopadłościanu, złożony jest z dwóch części - dolnej, zbudowanej z ciosów granitowych o wysokości 6 m, mieszczącej przejazd i wejście od strony wschodniej oraz górnej dwukondygnacyjnej części ceglanej zakończonej ośmiobocznym gankiem obronnym ozdobionym fryzem ceglanym.
W elewacji zewnętrznej dwie przypory z prowadnicami brony. Tuż pod gankiem obronnym trzy otwory szczelinowe. W elewacji wewnętrznej dwa rzędy ostrołukowych blend. Od strony wschodniej na wysokości drugiej kondygnacji otwór będący najprawdopodobniej pozostałością danskera.


• Brama Chojeńska  (fot.)
Zbudowana w I połowie XIV wieku, nadbudowana w cegle w końcu XV wieku. Wysokość bramy wynosi 18 m. Brama wieżowa, dwustopniowa, na rzucie prostokąta o wymiarach 6,5x7,5 m. Do XIX wieku zespół bramny składał się z bramy wewnętrznej, szyi bramnej i przedbramia. Dolny stopień bramy wewnętrznej złożony jest z dwóch części - dolnej dwukondygnacyjnej części kamiennej, z ceglanym przejazdem i górnej jednokondygnacyjnej części ceglanej. Elewacja posiada dwie ceglane przypory. Powyżej rząd czterech wysokich blend, jedna z otworem. Z części graniastej zakończonej blankowaniem wyrasta ośmioboczny, dwukondygnacyjny nieregularny tambur wysokości 3,5 m. Górny stopień zwieńczony jest blendowanym krenelażem. Bramę wieńczy ośmioboczny ostrosłup.


• Baszta Prochowa  (fot.)
Powstała pod koniec XV wieku w wyniku zamknięcia czatowni półkolistej z początku XIV wieku. Nazwa związana jest prawdopodobnie z magazynowaniem w baszcie prochu strzelniczego. Jest to budowla gotycka, kamienno-ceglana, trójkondygnacyjna, na rzucie koła o średnicy 5,8 m i wysokości 16,5 m. Dolna część, czyli pozostałości dawnej czatowni, wzniesiona jest z kamienia polnego. Wyższa część ceglana, z otworami strzelniczymi, zwieńczona gankiem obronnym, zakończonym prostym murem bez blankowania. Całość nakryta wysmukłym stożkiem ceglanym z bocianim gniazdem.


• Baszta Bociania  (fot.)
Zbudowana pod koniec XV wieku w stylu gotyckim, w wyniku przebudowy prostokątnej czatowni z I połowy XIV wieku. W XIX wieku do baszty dobudowano dom mieszkalny. Baszta dwustopniowa o wysokości 13 m. Dwukondygnacyjny stopień dolny na rzucie prostokąta o wymiarach 5,2x5,4 m, wzniesiony jest z kamienia, z narożami i ścianą wewnętrzną z cegły. Ceglany stopień górny jest również dwukondygnacyjny, zakończony prostym murem. W elewacji zewnętrznej trzy pary otworów szczelinowych. Ze stopnia górnego wyrasta wieloboczny ostrosłup z bocianim gniazdem.


• Baszta Zachodnia (Lodowa)  (fot.)  (fot.)
Baszta Zachodnia była budowlą gotycką zbudowaną na początku XV wieku w wyniku przemurowania półkolistej czatowni z XIV wieku. Nazwa była prawdopodobnie zwiążana z przechowywaniem w jej dolnej części żywności i lodu.
Baszta runęła w 1984 roku w wyniku gwałtownej wichury i z powodu wieloletnich zaniedbań w jej konserwacji. Odbudowana w 2011 roku.


• Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy  (fot.)  (fot.)
Został zbudowany prawdopodobnie w latach 1260-1280. Przebudowany w XIV i XV wieku. W latach 1402-1454 przeszedł w posiadanie Zakonu Krzyżackiego. W 1433 roku został zniszczony podczas wyprawy husyckiej i odbudowany po kilku latach. W 1536 roku stał się świątynia protestancką. W czasie wojny trzydziestoletniej został obrabowany przez wojska cesarskie. W latach 1883-1894 kościół został odnowiony. Obecnie jest to obiekt trzynawowy o długości 26,65 m i szerokości 13,40 m, z szeroką wieżą od zachodu, o murach grubości około 1,15 m. Wschodni szczyt kościoła posiada dekorację złożoną z 6 smukłych blend ostrołukowych umieszczonych poniżej wgłębienia w kształcie krzyża.
Wewnątrz na uwagę zasługują: neogotycka ambona z 1894 roku  (fot.), organy z II połowy XIX wieku, neogotycka chrzcielnica z końca XIX wieku, barokowa tablica nagrobna Anny Cathariny von Kunow z około 1650 roku, klasycystyczny ołtarz z połowy XIX wieku  (fot.).


• Dom Pomocy Społecznej (dawny Dom Zdrojowy)  (fot.)


• Budynek poczty  (fot.)
Zbudowany około 1855 roku dla Cesarskiego Urzędu Pocztowego. Budynek usytuowany jest narożnie w zwartej zabudowie pierzei rynku. Styl neoklasycystyczny. Elewacja frontowa z przejazdem bramnym z boku. Zachowana pierwotna stolarka okienna i drzwiowa.

07.2018

Na podstawie stron internetowych: Strona miasta i gminy Trzcińsko-Zdrój oraz Trzcińsko-Zdrój w Wikipedii.

Aktualizacja 29.07.2018