Strona główna Galeria zdjęć Historia Najciekawsze miejsca |
Poreč został założony prawdopodobnie przez plemię
Ilirów
w V wieku p.n.e. W II p.n.e. (177) osadę podbili Rzymianie i nazwali Julia Parentinum. Podczas panowania cesarza
Juliusza Cezara w I wieku n.e., gród został oficjalnie ogłoszony miastem. Działała tu wówczas wspólnota chrześciajńska,
która za czasów cesarza Dioklecjana uległa zagładzie. Stracono wtedy pierwszego biskupa istryjskiego, męczennika św. Maura,
a wcześniej św. Eleuteriusza. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego w 476 roku miasto przeszło najpierw pod panowanie
Ostrogotów,
a od 539 roku tereny te przypadły Cesarstwu Bizantyjskiemu. Lata rządów Bizancjum (539-788) to okres, kiedy Poreč
przeżywał duży rozwoj. Właśnie wtedy wybudowano słynną Bazylikę Eufrazjusza, miejsce śmierci św. Maura, która w 1997
roku została wpisana na Listę Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
Po 788 roku miasto przeszło we władanie Imperium Franków. Po rozpadzie imperium Poreč miał status niezależnego miasta, który utracił w 1267 roku na rzecz Republiki Weneckiej. Okres panowania Wenecjan, to czas wielu wojen i innych plag, m.in. epidemii. W 1797 roku upada Republika Wenecka i władzę w mieście obejmują Austriacy. Z krótką przerwą, kiedy w 1806 roku miasto przejmuje Napoleon, Poreč aż do końca I wojny światowej należy do Cesarstwa Austro-Węgierskiego. W 1861 roku, kiedy Istria zyskała status regionu autonomicznego ze stolicą w Poreču, działał tu Parlament Istrii, który zbierał się na obrady w dawnym kościele franciszkanów. Po I wojnie światowej całą Istrię zajmują Włosi, a po zakończeniu II wojny światowej Poreč należy do Jugosławii. Po wojnie domowej i rozpadzie Jugosławii, Poreč wchodzi w skład niepodległej Chorwacji. Poreč (wł. Parenzo) położony jest na półwyspie Istria, nad Adriatykiem, w żupanii istryjskiej. Według danych z 2021 roku miasto liczyło około 8800 mieszkańców. Miasto leży w odległości około 35 km na północ od Rovinja.
To najcenniejszy zabytek miasta wpisany w 1997 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i jeden z najlepiej
zachowanych przykładów sztuki bizantyjskiej w Chorwacji. Bazylikę zaczęto budować już w 553 roku z inicjatywy ówczesnego
biskupa Eufrazjusza, w miejscu, jak głosi legenda, śmierci św. Maura. Jest to trójnawowa bazylika nakryta drewnianym
stropem. Nawy boczne oddzielone są od nawy głównej szeregiem filarów o pięknie zdobionych
kapitelach
(fot.).
Najciekawszym elementem wnętrza jest zamknięcie apsydy ołtarzowej, której zwieńczenie pokrywa mozaika z Matką Boską na tronie z Dzieciątkiem na ręku. Przy Matce Bożej stoją dwaj aniołowie, a z lewej i prawej podchodzą święci z darami, wśród których jest św. Maur i biskup Eufrazjusz z makietą bazyliki w rękach (fot.). Kompozycję uzupełnia łuk z medalionami z wizerunkiem Baranka Bożego oraz postaciami dwunastu świętych kobiet, które zginęły śmiercią męczeńską, a wyżej wyobrażenie Chrystusa siedzącego na globie ziemskim z 12 apostołami. Jezus trzyma otwartą księgę z łacińskim tekstem "Ego sum lux vera" (Jestem prawdziwym światłem) (fot.). W pasie poniżej kopuły znajdują się dwie duże mozaiki ze scenami z ziemskiego życia Maryi. Pierwszą z nich jest Zwiastowanie, drugą jest Nawiedzenie, gdzie Maryja spotyka Elżbietę. Ołtarz jest obudowany pięknym inkrustowanym cyborium, wspartym na czterech marmurowych kolumnach, które powstało dużo później niż bazylika, bowiem dopiero w XIII wieku (fot.). W bazylice znajduje się również sarkofag z relikwiami św. Maura (fot.). Ciekawostką jest fakt, że relikwie zostały skradzione przez Genuańczyków i do bazyliki wróciły dopiero w 1934 roku. Kompleks bazyliki Eufrazjusza obejmuje samą bazylikę, a także baptysterium, atrium, pałac biskupi i pozostałości budowli sakralnych i mozaik, które pochodzą z okresu od III do V wieku. Wejście do bazyliki jest słabo wyeksponowane, gdyż schowane jest między domami. Do wnętrza dostajemy się najpierw przez bramę w formie łuku z mozaiką Chrystusa rozpiętego pomiędzy sąsiednimi budynkami (fot.). Właściwą świątynię poprzedza kwadratowe atrium z bizantyjskimi kolumnami (fot.), z którego do bazyliki wchodzi się w prawo, po lewej stronie jest ośmioboczne baptysterium z V wieku (fot.), nad którym wznosi się kwadratowa XVI-wieczna dzwonnica (fot.), z której możemy podziwiać panoramę miasta (fot.). W środku baptysterium, w podłodze, znajduje się chrzcielnica i wciąż odbywają się tam chrzty, ale już z wykorzystaniem nowszej chrzcielnicy. Z tego miejsca można też wejść do Pałacu biskupiego. I jeszcze taka ciekawostka - bazylika nie jest właściwie bazyliką, jest to katedra pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP.
Pochodzi z połowy XIII wieku. Dziś mieści tu Muzeum Sztuki Sakralnej, gdzie eksponuje się m.in. fragmenty mozaik z
III wieku (część najstarszych mozaik z III i IV wieku znajduje się na zewnątrz)
(fot.)
(fot.),
a także zabytki z okresu późnobizantyńskiego i ze wczesnego średniowiecza
(fot.)
(fot.).
Starówka w Poreču położona jest na półwyspie zbliżonym kształtem do prostokąta o wymiarach 500x250 m, a układ
urbanistyczny wytyczony jeszcze przez Rzymian obowiązuje również dziś. Stare Miasto obiegają promenady spacerowe,
a osią jest ulica Decumanus, wytyczona oczywiście przez Rzymian, biegnie ona od Trg Slobode
(fot.)
do Trg Marafor
(fot.),
który leży w miejscu dawnego rzymskiego forum. Ulicę Decumanus przecina ulica Gundulica, czyli dawna rzymska Cardo
Maxmimus. Przy ulicy Decumanus można podziwiać wiele pięknych kamieniczek i najładniejszych w mieście pałaców.
Oprócz tych dwóch głównych ulic stanowiących jakby kręgosłup Starego Miasta, jest tu jeszcze wiele małych wąskich uliczek, a wszystkie pełne są restauracji, kawiarni, lodziarni czy sklepów z pamiątkami. Aby poczuć magię tego miasta koniecznie należy spokojnie pospacerować po Starówce odkrywając różne kolorowe zaułki. Zgubić się tu nie da, bowiem jakbyśmy się nie kręcili po uliczkach Starówki i tak w końcu wyjdziemy gdzieś na nabrzeżnej promenadzie (fot.) :-)
Dom Romański to trzypoziomowy, kamienny dom, który powstał w XIII wieku. Drewniany balkon został dobudowany w późniejszym
okresie.
Pochodzi z XV wieku.
Zbudowany w 1251 roku w bezpośrednim sąsiedztwie Bazyliki, jest najstarszym domem romańskim w Poreču, który zachował się w
pierwotnym kształcie. Jest to najpiękniejszy przykład świeckiej architektury romańskiej w Poreču. Do dziś pozostaje siedzibą
proboszczów parafii Poreč.
Przy wejściu przez oryginalny kamienny portal widnieje rok budowy, a na pierwszym piętrze znajduje się szereg biforiów.
Zbudowany w 1719 roku, jest największy w Poreču. Obecnie znajduje się tu Muzeum Regionalne, najstarsze na Istrii, założone
już w 1884 roku. W muzuem znajdują się cenne znaleziska archeologiczne z Poreča i okolic, od czasów prehistorycznych aż do
współczesności, a także dokumenty historyczne i zabytkowa biblioteka.
Kamienica w stylu romańskim z przełomu XIV i XV wieku. Nazwa pochodzi od płaskorzeźb dwóch świętych na fasadzie, które
prawdopodobnie zostały przeniesione z innego budynku
(fot.).
Pierwotnie w stylu romańskim, przebudowany w XV wieku. Obecnie mieści się tam galeria.
Zbudowany w XVIII wieku (1770), w miejscu wcześniejszego romańskiego kościoła. Wewnątrz znajdują się barokowe ołtarze oraz dzieła
włoskich mistrzów sztuki.
Zbudowany w 1473 roku w stylu weneckim. Należał do jednej z najzamożniejszych rodzin Poreča, której nazwisko nie jest znane
do dzisiaj. Posiada on dwa potrójne okna
(triforia)
wykonane w stylu weneckim.
Nazwa pałacu nie jest przypadkowa, bowiem w fasadzie zostały umieszczone figurki lwów.
Są to ruiny świątyń z I wieku i znajdują się na końcu półwyspu za dawnym forum, czyli dzisiejszym Trg Marafor. Za
czasów rzymskich był to jeden z największych zespołów świątyń na wschodnim wybrzeżu Adriatyku. Zespół składał się
m.in. z Wielkiej Świątyni poświęconej prawdopodobnie Marsowi i świątyni Neptuna.
Dzisiaj z zespołu świątyń pozostały tylko skromne resztki.
Zbudowana w 1475 roku w pobliżu wcześniejszej budowli, która nie zachowała się do dziś. Wewnątrz wieży zachowały się otwory
strzelnicze i oryginalne strome kamienne schody.
Wewnątrz baszty znajduje się dziś kawiarnia.
Została zbudowana w 1473 roku, obecnie zrujnowana, oczekuje na renowację. Na zewnętrznych murach widać otwory strzelnicze.
Łączy się z częścią zachowanych murów od południa, podczas gdy łukowate wejście do miasta, w którym mieściły się bramy
miejskie, jest widoczne od północy.
Została wzniesiona w 1447 roku na fundamentach wcześniejszej średniowiecznej wieży, zbudowanej na ruinach starożytnej
wieży z inicjatywy ówczesnego zarządcy weneckiego Nicolo Liona. Na zewnętrznej ścianie, blisko szczytu wieży, znajduje się
płaskorzeźba przedstawiająca św. Marka i zawierająca imiona Ivana i Lazara de Pari, budowniczych wieży.
Dzisiaj mieści się tu restauracja, a na dachu znajduje się taras widokowy.
Parlament obradował w latach 1861-1897 w dawnym gotyckim kościele franciszkanów z XIII wieku. Kościół został
zdekonsekrowany prawdopodobnie podczas krótkiego panowania Francuzów w 1806 roku. Wewnątrz zachowały się mozaiki
podłogowe i barokowy sufit ozdobiony freskami.
Obecnie odbywają się tu różne imprezy kulturalne i uroczyste posiedzenia miejscowych władz.
Mury obronne miasta niestety nie przetrwały w całości do naszych czasów. Najlepiej zachowane fragmenty zachowały się
od strony północnej w pobliżu nadmorskiej promenady.
Został zbudowany w 1887 roku jako Teatro Giuseppe Verdi. Jego fasada zachowała swój oryginalny wygląd.
Zbudowany w 1910 roku.
Na pobliskiej wyspie Sveti Nikola (św. Mikołaja) znajduje się jedna z najstarszych latarni morskch w Chorwacji zbudowana w
1402 roku.
09.2024 Na podstawie stron internetowych:
www.myporec.com i
Poreč w Wikipedii po chorwacku
oraz przewodnika Beaty i Pawła Pomykalskich Chorwacja. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza Rewasz 2017.
Aktualizacja 14.09.2024 |
Kompleks bazyliki Eufrazjusza Wnetrze bazyliki Eufrazjusza Dom Dwóch Świętych Uliczka Starego Miasta Dom Gotycki Kościół MB Anielskiej Okrągła Baszta Uliczka Starego Miasta Wszystkie zdjęcia wykonane aparatem Panasonic Lumix DMC-FZ300
|