Kościół został wybudowany w 1666 roku, a konsekrowany 8 maja 1670 roku przez biskupa sufragana krakowskiego Mikołaja Oborskiego. W XVIII wieku kościół przebudowano, ustawiono wówczas m.in. boczny ołtarz z Obrazem NMP Bolesnej, Łaskami Słynący. W latach 1666-1849 kościół filialny parafii w Żyglinie. W 1883 roku postawiono w kościele neogotycki ołtarz. Kościół był restaurowany w latach 1927-1928 oraz 1964-1966. Stojąca obok kościoła dzwonnica również powstała w 1666 roku. Dzwonnica jest wkomponowana w ogrodzenie kościoła i pełni również funkcję bramy. W ogrodzeniu kościoła znajduje się kapliczka św. Jana Nepomucena z XVIII wieku. Wokół kościoła znajdował się cmentarz, czynny do 1815 roku.

Kościół jest drewniany, orientowany, wybudowany w konstrukcji zrębowej, na podmurówce z kamienia  (fot.)  (fot.)  (fot.). Nawa kościoła na rzucie zbliżonym do kwadratu, prezbiterium węższe, wydłużone, zamknięte trójbocznie. Od północnej strony prezbiterium znajduje się prostokątna zakrystia. Od zachodu do nawy dostawiona jest niewielka kruchta. Od zewnątrz kościół otoczony jest otwartymi sobotami wspartymi na słupach z zastrzałami  (fot.). Dachy gontowe, dwuspadowe, nad prezbiterium wielospadowy, nad zakrystią pulpitowy. W dachu nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i gontowym hełmem. Prezbiterium nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym, nawa płaskim stropem na krzyżujących się podciągach.
Wyposażenie wnętrza w dużej części barokowe (niektóre elementy zostały przeniesione do nowego kościoła). Z XVII wieku pochodzą m.in. obraz Wniebowzięcia Matki Bożej we współczesnej ramie w ołtarzu głównym  (fot.). Oprócz tego wizerunki św. św. Piotra i Pawła na malowanej, drewnianej tablicy (predelli) z 1600 roku. Do nowej świątyni przeniesiono m.in. cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej z 1669 roku. Chór muzyczny, z lewej strony przedłużony na ścianę, wsparty jest na jedenastu słupach. Organy wykonane w połowie XIX wieku  (fot.). Belka tęczowa wsparta na ozdobnych wspornikach, na niej wyryty jest rok budowy kościoła i nazwiska fundatorów. Na środku belki umieszczony jest krucyfiks  (fot.). Na stropach prezbiterium i nawy zachowały się słabo widoczne fragmenty polichromii. Zachowały się także zacheuszki, czyli pomalowane na belkach miejsca pomazania świętymi olejami podczas konsekracji w 1670 roku.
Dzwonnica wybudowana na rzucie kwadratu, drewniana, konstrukcji słupowej  (fot.). Dach gontowy, namiotowy. Przy kościele znajduje się murowany, neogotycki kościół parafialny Wniebowzięcia NMP wybudowany w latach 1905-1908.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Jerzego w Miasteczku Śląskim znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Wstęp bezpłatny, niestety kościół najczęściej bywa zamknięty. Nam się udało, bowiem w kościele akurat kończyła się msza św. i po jej zakończeniu mogliśmy obejrzeć wnętrze :-)

Kościół znajduje się w miejscowości Miasteczko Śląskie (powiat tarnogórski, województwo śląskie). Miasto leży historycznie na Górnym Śląsku.
Przez Miasteczko Śląskie przebiegają drogi wojewódzkie nr 912 i 908. Miejscowość położona jest w odległości około 32 km na północ od Katowic.
Według danych z roku 2016 miasto liczyło około 7300 mieszkańców.