Być w Chorwacji i nie odwiedzić Dubrownika, zwanego czasem "perłą Adriatyku"? Oczywiście nie da się, choć szczerze mówiąc mam dość ambiwalentne odczucia.
Dubrownik jest bez dwóch zdań piękny. Wspaniałe mury miejskie, z których widok na miasto zapiera dech w piersiach, mnóstwo przepięknych zabytków, urokliwe uliczki i zaułki itd. Jest tylko jedno, a właściwie to dwa "ale".
Po pierwsze niesamowita wprost liczba turystów. Ja i żona byliśmy tam w drugiej połowie maja, a więc poza sezonem, mimo to byliśmy zdumieni ilością turystów. Oczywiście trudno mieć pretensje, że tyle osób chce odwiedzić to piękne miasto, ale z powodu tłumów trudno tak do końca zachwycić się urokiem miasta. W każdym razie mnie się nie udało :-(
Po drugie - ceny. Zwiedziliśmy całe chorwackie wybrzeże Adriatyku, od Istrii przez Dalmację, ale w Dubrowniku ceny potrafią zaskoczyć. No może poza pysznymi lodami, które nawet na Stradunie można zjeść za przyzwoitą cenę :-)

• Mury miejskie  (fot.)  (fot.)  (fot.)  (fot.)
Mury miejskie były budowane od XIII do XVII wieku. Mają długość 1940 m, do 25 m wysokości i od 1,5 do 6 m szerokości. W czterech narożnikach są chronione przez wieże. W XIV wieku zbudowano 15 kwadratowych wież.
W ich ciągu znajdują się baszty i bramy: baszta Minčeta  (fot.), baszta Asimon, baszta św. Łukasza, baszta św. Jana, baszta św. Zbawiciela, baszta św. Stefana, baszta św. Małgorzaty, baszta św. Piotra, baszta Bokar  (fot.), baszta Puncjela, brama Pile  (fot.)  (fot.), brama Buže, brama Ploče, brama Peskarija, brama Ponte.
Wejście na mury Dubrownika jest możliwe w trzech miejsach i jest płatne i raczej drogie. W 2025 roku bilet wstępu dla osoby dorosłej kosztował 40 euro. Warto kupić bilety przez internet, co pozwala ominąć kolejkę do kasy. Najlepiej zrobić to na oficjalnej stronie: https://shop.citywallsdubrovnik.hr/en.
Główne wejście na mury (i najbardziej oblegane) jest przy bramie Pile. Przejście przez mury trwa około 2 godzin i odbywa się w jednym kierunku. Podczas wędrówki możemy być poproszeni ponownie o pokazanie biletów. Nie jest możliwe zejście z murów i ponowne wejście.
Mimo wysokiej ceny nie sposób ominąć wyprawę na mury podczas zwiedzania Dubrownika. Widok z murów na miasto, mimo sporych tłumów turystów, wart jest każdej ceny:  (fot.)  (fot.)  (fot.)  (fot.)  (fot.).


• Fort Lovrijenac  (fot.)  (fot.)  (fot.)
Fort leży w zespole umocnień Dubrownika, na zewnątrz murów miejskich, na skalistym półwyspie Lovrijenac. Nazwa pochodzi od świętego Wawrzyńca.
Fort posadowiono na skale o wysokości 37 m n.p.m. Twierdza jest trójpoziomową budowlą na planie trójkąta. Ściany od strony lądu i morza mają grubość 4-12 m, sufit ma grubość 1,5 m. Ściana od strony miasta ma grubość tylko 0,6 m. Prowadziły do niego dwa mosty zwodzone i dwoje wrót. Załogę stanowiło 20-25 żołnierzy, a na wyposażeniu fortu było 10 dział dużego kalibru.
We wnęce w ścianie nad bramą stoi renesansowy posąg świętego Błażeja. Nad bramą widnieje napis NON BENE PRO TOTO LIBERTAS VENDITUR AURO - "Wolność nie jest na sprzedaż za wszystko złoto".
Wstęp do fortu jest płatny, z tym że kupując bilet na miejskie mury nie musimy już kupować osobnego biletu wstępu do fortu.
Z fortu mamy przepiękny widok na miasto:  (fot.)  (fot.).


• Fort Revelin  (fot.)
Fort położony jest w zespole umocnień Dubrownika, na zewnątrz obwodu murów miejskich. To pojedyncza budowla na planie nieregularnego czworokąta na przedłużeniu północno-wschodniego narożnika murów miejskich, w sąsiedztwie bramy Ploče. Został zbudowany w latach 1463-1551. Po trzęsieniu ziemi w 1667 roku stał się siedzibą skarbca katedralnego, skarbu miasta i władz Republiki Dubrownickiej.


• Stare Miasto


• Pałac Rektorów  (fot.)
Pałac był siedzibą władz miejskich w czasie istnienia Republiki Raguzy. Poza tym znajdował się tu sąd, biuro notarialne, kaplica dworska, aresnał a nawet więzienie. Wyróżnia go różnorodność stylów architektonicznych, od gotyckiego po elementy barokowe oraz charakterystyczne kolumny ozdabiające zachodnią fasadę pałacu. Pod arkadami znajdują się kamienne ławy z widokiem na sąsiadujący plac Luža i kolumnę Orlanda.
Budowę pałacu rozpoczęto w 1435 roku. W 1463 roku, w wyniku eksplozji, została zniszczona zachodnia fasada pałacu. Odbudowano ją w stylu renesansowym. W 1667 roku pałac uległ zniszczeniu wskutek potężnego trzęsienia ziemi. Przy kolejnej odbudowie dodano barokowe, ozdobne schody. Ponownie pałac został uszkodzony podczas trzęsienia ziemi w 1979, a odbudowa trwała w latach 1982-1984.
Obecnie w pałacu mieści się dział kulturalny i historyczny Muzeum Dubrownika.


• Pałac Sponza  (fot.)  (fot.)
Nazwa pałacu pochodzi od łacińskiego słowa "spongia" co znaczy gąbka, dlatego przypuszcza się, że początkowo było to miejsce gromadzenia wody deszczowej. Pałac zbudowano w XVI wieku, łączy w sobie dwa style, gotycki i renesansowy. Zbudowany na planie prostokąta, z wewnętrznym atrium. Z zewnątrz wyróżnia go zdobiona loggia.
Początkowo pomieszczenia na parterze budynku służyły jako magazyn, zaś na górze odbywała się działalność kulturalno-naukowa. Drugie piętro pałacu zajmowała mennica państwowa, gdzie wybijano monety Dubrownika. Pałac przetrwał trzęsienie ziemi w 1667 roku, dzięki temu przeniosły się tam władze Republiki Dubrownika. Obecnie znajduje się w nim Miejskie Archiwum. W budynku mieści się też Izba Pamięci Obrońców Dubrownika, gdzie znajdują się pamiątki i zdjęcia osób, które zginęły podczas oblężenia miasta w latach 1991-1992.


• Stradun  (fot.)  (fot.)
Stradun lub Placa to główna ulica Starego Miasta w Dubrowniku o długości 300 metrów. Ulica rozciąga się w kierunku wschód-zachód pomiędzy dwiema bramami miejskimi Pile i Peskarija. Na początku i końcu ulicy znajdują się dwie fontanny (Wielka i Mała Studnia Onufrego) oraz dwie dzwonnice (wieża odwachu oraz dzwonnica klasztorna). Powierzchnię ulicy stanowią wypolerowane wapienne bloki.
Funkcja Straduna ukształtowała się w XII wieku, a dzisiejszy wygląd uzyskała po trzęsieniu ziemi w 1667 roku, gdy duża część miasta uległa zniszczeniu.


• Klasztor franciszkanów  (fot.)  (fot.)
Klasztor i kościół rozpoczęto budować w 1317 roku, a większość prac została ukończona w XIV wieku. Kompleks składa się z klasztoru, kościoła, biblioteki i apteki. Drzwi kościoła są sklepione pięknym gotyckim portalem. Biblioteka zawiera ponad 20 000 ksiąg, w tym 1200 cennych starych rękopisów. W bibliotece znajduje się też wystawa artefaktów liturgicznych. W ramach klasztoru działa apteka, trzecia najstarsza na świecie i najstarsza w Europie..


• Klasztor dominikanów  (fot.)
Klasztor został założony w 1225 roku, ale dokładna data budowy nie jest znana. Składa się z kompleksu budynków, wśród których znajdują się kościół św. Pawła, dzwonnica, krużganki i trzy skrzydła klasztorne. Kościół jest jednym z największych gotyckich budynków na wschodnim wybrzeżu Adriatyku.


• Kościół św. Zbawiciela  (fot.)
Kościół wzniesiono decyzją senatu dubrownickiego z 1520 roku, jako dziękczynienie Chrystusowi za ratunek dla mieszkańców miasta podczas ówczesnego trzęsienia ziemi. Budowę ukończono w 1528 roku. Podczas wielkiego trzęsienia ziemi w 1667 roku kościół nie odniósł większych zniszczeń, dzięki czemu zachował do dzisiaj oryginalny wygląd do dzisiaj.
Kościół jest jednonawowy w stylu renesansu dubrownickiego. Pokrywa go gotyckie sklepienie krzyżowo-żebrowe. Okna są zwieńczone gotyckimi ostrołukami. Najbogatsza jest główna fasada w stylu renesansowym z portalem i trójlistnym zwieńczeniem.
Po lewej stronie kościoła znajduje się jedno z wejść na miejskie mury.


• Kościół św. Błażeja  (fot.)  (fot.)
Barokowy kościół św. Błażeja, patrona Dubrownika, został zbudowany na miejscu starszej romańskiej świątyni z XIV wieku, który przetrwał trzęsienie ziemi w 1667 roku, ale uległ zniszczeniu w pożarze w 1706 roku. Nowy barokowy kościół zbudowany został w latach 1706-1715. Kościół doznał zniszczeń w wyniku trzęsienia ziemi w 1979 roku, został także uszkodzony w wyniku działań wojennych w czasie wojny domowej w latach 1991-1992.
Kościół posiada bogato zdobioną fasadę z portalem z szerokimi kolumnami. Centralna przestrzeń kościoła sklepiona jest kopułą. W głównym marmurowym ołtarzu znajduje się rzeźba św. Błażeja z XV wieku. Święty Błażej wyobrażony jest jako siedząca postać w biskupich szatach, która trzyma w rękach makietę miasta sprzed trzęsienia ziemi w 1667 roku.


• Kościół św. Ignacego  (fot.)
Wzniesiony jako barokowy jednonawowy kościół z reprezentacyjną fasadą, wzorowany na kościele św. Ignacego w Rzymie. Budowa świątyni została zakończona w 1725 roku.
We wnętrzu znajdują się iluzjonistyczne barokowe freski ze scenami z życia św. Ignacego Loyoli  (fot.). W 1885 roku w kościele został wzniesiony model groty, poświęcony Marii z Lourdes, jeden z najstarszych tego typu obiektów kultowych w Europie  (fot.). Na plac przy którym stoi kościół św. Ignacego wchodzi się po monumentalnych schodach z 1738 roku, wzorowanymi na Schodach Hiszpańskich w Rzymie.


• Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny  (fot.)  (fot.)
Katedra została zbudowana w latach 1671-1713 w stylu barokowym. Powstała na miejscu świątyni, którą według legendy zbudował król angielski Ryszard Lwie Serce w podzięce za cudowne ocalenie w drodze powrotnej z wyprawy krzyżowej. Kościół uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1667 roku.
Wnętrze katedry zawiera wiele cennych malowideł, m.in. jeden oryginalny obraz Tycjana  (fot.). W katedrze znajduje się też bogaty skarbiec z wieloma relikwiarzami. W lewej nawie możemy podziwiać obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w srebrnej sukience, uznawany za cudowny  (fot.).


• Wielka i Mała Studnia Onufrego  (fot.)  (fot.)
To dwie fontanny w centrum Dubrownika wykonane przez neapolitańskiego budowniczego Onofrio della Cava w 1438 roku, jako część dubrownickiego systemu wodociągowego. W Wielkiej Fontannie woda tryska z ust 16 kamiennych maszkaronów. Pierwotnie była bogato zdobiona, dzisiejszy dużo skromniejszy kształt uzyskała po trzęsieniu ziemi w 1667 roku.
Według legendy fontannę należy obejść dookoła i napić się wody z każdego kranu. Podobno gwarantuje to spełnienie się wcześniej wypowiedzianego życzenia.


• Serbski kościół prawosławny Zwiastowania Pańskiego  (fot.)  (fot.)
Cerkiew została zbudowana w 1877 roku. Dziś stanowi centrum serbskiej gminy kościoła prawosławnego w Dubrowniku. Podczas wojny domowej został uszkodzony, odrestaurowany dopiero w 2009 roku.


• Kolumna Rolanda
Średniowieczna kolumna z przedstawieniem rycerza Rolanda, znanego z francuskiego eposu rycerskiego "Pieśń o Rolandzie". Powstała w 1419 roku. Kolumna Rolanda miała symbolizować niezależność Dubrownika od Republiki Weneckiej. W średniowieczu posągi Rolanda stawiano jako znak wolności w wielu miastach Europy, tzw. miastach Rolanda. Figura rycerza symbolizowała niezależność miasta, prawo do wolnego handlu oraz własnej jurysdykcji.
Kult Rolanda przywędrował do Dubrownika, kiedy miasto znajdowało się pod panowaniem króla węgierskiego Zygmunta Luksemburskiego. Powstała wówczas legenda według której Roland był obrońcą Dubrownika w walce z Saracenami, podczas której miał stoczyć zwycięski pojedynek z piratem zwanym Spuzente.
Prawe przedramię Rolanda służyło jako wzorzec standardowej jednostki miary długości (51,2 cm), był to Dubrovački lakat, czyli łokieć dubrownicki. Kolumna służyła także jako miejski pręgierz.


• Wieża zegarowa  (fot.)  (fot.)
Zbudowana w 1444 roku. Wieżę przebudowano w 1929 roku i dodano zegar cyfrowy. Jedyną oryginalną pozostałością jest dzwon z 1506 roku. Na jej szczycie można podziwiać skomplikowany zegar astronomiczny,oraz dwie zielone figurki wybijające godzinę.


• Klasztor klarysek
Klasztor zbudowany na przełomie XIII i XIV wieku. W 1432 roku, w części klasztoru otworzono sierociniec dla porzuconych dzieci. Sierociniec był jedną z pierwszych tego typu instytucji na świecie. W trzęsieniu ziemi w 1667 roku klasztor uległ zniszczeniu, został jednak odbudowany. Po wejściu wojsk napoleońskich, władze francuskie zamieniły go w stajnię i skład amunicji. Po II wojnie światowej w klasztorze działała restauracja i kino letnie. Obecnie pełni on głównie funkcje kulturalne.


• Stary port  (fot.)  (fot.)  (fot.)


• Wyspa Lokrum  (fot.)  (fot.)
Lokrum to niewielka wyspa położona około 600 m na południowy wschód od murów i starówki Dubrownika. Wyspa nie ma stałych mieszkańców i jest rezerwatem przyrody. Na wyspie kręcono sceny do słynnego serialu "Gra o tron".
Lokrum jest jednym z ulubionych miejsc wypoczynku mieszkańców Dubrownika oraz turystów. Transport na wyspę zapewniają statki kursujące ze starego portu w pobliżu starówki. Na wyspie znajdują się ruiny klasztoru benedyktynów z XVI wieku  (fot.)  (fot.)  (fot.)  (fot.), twierdza Fort Royal zbudowana w 1806 roku przez Francuzów  (fot.)  (fot.), piękny ogród botaniczny założony w 1956 roku  (fot.)  (fot.), słone jeziorko zwane Morzem Martwym, które ma podziemne połączenie z Adriatykiem  (fot.).
Z Fortu Royal możemy podziwiać leżący niedaleko Dubrownik:  (fot.)  (fot.).
Według legendy wyspa Lokrum obłożona jest klątwą, którą rzucił na wyspę ostatni przeor klasztoru benedyktynów. Było to po opuszczeniu klasztoru przez zakonników na rozkaz Napoleona Bonapartego, który znany był z wrogości do benedyktynów. Wówczas przeor przeklął to miejsce, mówiąc, że każdy kto spędzi na niej noc stanie się nieszczęśliwy. Coś w tym jest bowiem następni właściciele wyspy pożegnali się z tym światem w dość drastycznych okolicznościach.
Więcej zdjęć z wyspy Lokrum jest tutaj.


• Wzgórze Srđ  (fot.)
Wznosi się na wysokość 412 m n.p.m. Na wzgórze można wejść na piechotę albo wjechać kolejką linową lub samochodem. Ze wzgórza możemy podziwiać wspaniały widok na cały Dubrownik  (fot.)  (fot.)  (fot.)  (fot.), Adriatyk z wyspami  (fot.)  (fot.), a także na Bośnię i Hercegowinę i pasma górskie Czarnogóry aż do granicy z Albanią  (fot.)  (fot.).
Wjazd kolejką linową jest oczywiście płatny. Jadąc samochodem musimy około 1,5 km przejechać wąziutką i od pewnego momentu dość dziurawą drogą (od czasu do czasu są mijanki). Na górze można bezpłatnie zaparkować.
Więcej zdjęć ze wzgórza Srđ jest tutaj.

08.2025

Na podstawie stron internetowych: Dubrownik w Wikipedii po chorwacku oraz Dubrownik w Wikipedii i przewodnika Beaty i Pawła Pomykalskich Chorwacja. Przewodnik, Oficyna Wydawnicza Rewasz 2017.

Aktualizacja 26.08.2025