Chojnice są chyba mało znane, a jak najbardziej zasługują na odwiedziny. Zadbany rynek z ratuszem, bazylika, a przede wszystkim częściowo zachowane mury obronne z kilkoma basztami warte są zobaczenia. A po spacerze uliczkami Chojnic można odpocząć w odrestaurowanym kilka lat temu Parku Tysiąclecia.

• Ratusz  (fot.)  (fot.)  (fot.)
Zbudowany w latach 1901-1904 w północnej części Rynku w stylu neogotyckim według projektu berlińskich architektów. Budynek dwupiętrowy, na wysokich suterenach i z trzecim piętrem w szczycie, schodkowy szczyt ze sterczynami. Fasada z czerwonej cegły posiada modernistyczne dekoracje.


• Bazylika Ścięcia św. Jana Chrzciciela  (fot.)  (fot.)
Najstarsza zachowana budowla sakralna w Chojnicach. Budowę rozpoczęto w XIV wieku (1340) w stylu pomorskiego (nadwiślańskiego) gotyku. Budowę zakończono w 1360 roku. W latach 1555-1616 użytkowany przez protestantów. W 1657 roku zniszczony przez pożar, odbudowany po 21 latach. Kolejny pożar wybuchł w 1733 roku, spłonęło m.in. archiwum parafialne. Po kolejnych zniszczeniach w 1945 roku odbudowa kościoła trwała 10 lat. W 1993 roku, na wniosek biskupa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi, papież Jan Paweł II nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej.
Kościół jest budowlą trójnawową, halową, z wydzielonym prezbiterium i wieżą. W kościele nie zachował się oryginalny wystrój, jednym z nielicznych zachowanych elementów tego wystroju jest barokowa chrzcielnica z początku XVIII wieku. W trakcie prac archeologicznych w krypcie kościelnej odkryto kilka pochówków z okresu średniowiecza. W lewej nawie kościoła przez przeszkloną podłogę można zobaczyć jedną z takich krypt. Został tu pochowany wybitny malarz gdański Herman Han, który mieszkał w Chojnicach przez 5 lat i tutaj też zmarł.


• Kościół pojezuicki Zwiastowania NMP  (fot.)
Zbudowany w latach 1733-1744 w stylu barokowym. Po rozwiązaniu zakonu jezuitów kościół i dawny gmach kolegium jezuickiego służyły jako koszary, szpital i magazyny. W listopadzie 1815 roku otwarto w Chojnicach katolickie gimnazjum państwowe, równocześnie rząd pruski przejął kościół pojezuicki i mianował go kościołem gimnazjalnym. W 1862 roku w wyniku pożaru zakrystii uległo zniszczeniu jej bogate wyposażenie oraz uszkodzone zostało wnętrze kościoła. W czasie II wojny światowej kościół przejęła gmina ewangelicka, na jej zlecenie zamalowano wszystkie freski na ścianach wewnętrznych i zniszczono wystrój świątyni. Po zakończeniu II wojny kościół pojezuicki przejęła parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela. Na czas odbudowy fary, kościół od maja 1945 do czerwca 1946 roku pełnił rolę kościoła parafialnego. Po tym okresie kościół nadal przynależał do parafii, jako kościół filialny. W 1976 roku biskup chełmiński powołał do istnienia parafię Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, której kościołem parafialnym stał się kościół pojezuicki. Parafia istniała do sierpnia 2005 roku, kiedy to została zlikwidowana, a kościół pojezuicki pownownie stał się kościołem filialnym parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela.
Kościół pojezuicki jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, otynkowany. Wzniesiony na planie prostokąta, trójnawowy o dwóch przęsłach, dwuwieżowy. Hełmy wież baniaste, z ośmiobocznymi latarniami, zwieńczone kutymi gloriami. Dach kościoła dwuspadowy o jednej kalenicy, kryty dachówką. Na środku fasady duże okna zamknięte półkoliście. Między wieżami, nieco od nich niższa ściana tarczowa ujęta w zdwojone pilastry. Elewacja południowa dzielona parami pilastrów. Elewacja wschodnia zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z kutym krzyżem na postumencie. Do kościoła przylega od strony wschodniej budynek auli. Od strony północnej do kościoła przylega budynek dawnego kolegium.


• Mury miejskie  (fot.)
Z XIV wieku, okalają Stare Miasto od zachodu oraz częściowo od południa i wschodu.


• Brama Człuchowska  (fot.)  (fot.)  (fot.)
Zbudowana w XIV wieku, wraz z murami obronnymi, 22 basztami i dwiema pozostałymi bramami, które jednak rozebrano w połowie XIX wieku. Brama ma pięć kondygnacji, zbudowana jest w stylu pomorskiego gotyku na planie kwadratu. W XVII i XVIII wieku w Bramie Człuchowskiej było więzienie, a później pełniła ona funkcję dzwonnicy nieistniejącego już kościoła świętego Ducha. W latach 60-tych XX wieku Brama stała się siedzibą Muzeum Historyczno-Etnograficznego ze stałymi wystawami archeologicznymi, etnograficznymi, historycznymi i dotyczącymi sztuki.


• Baszta Wronia  (fot.)
Baszta sześcioboczna, zbudowana w XIV wieku, częściowo zrekonstruowana w latach 70-tych XX wieku. Pierwotnie pełniła funkcje militarne, od XIX wieku wykorzystywana jako więzienie dla osób posiadających miejskie obywatelstwo.


• Baszta Szewska  (fot.)
Zbudowana w XIV wieku na planie kwadratu, w latach 70-tych XX wieku częściowo zrekonstruowana. Nazwa pochodzi od cechu szewców odpowiedzialnego za obronę tej części murów.


• Baszta Kurza Stopa
Baszta powstała w XIV wieku. W XIX i na początku XX wieku baszta pełniła prawdopodobnie funkcję stajni dla koni będących własnością miasta. Zrekonstruowana, usadowiona na fundamentach dawnej baszty.


• Baszta Więzienna
Zbudowana w XIV wieku, pierwotnie otwarta od strony miasta. Do początku XIX wieku mieściło się w niej ciężkie więzienie z katownią. W wieży więziono również chojnickie czarownice. Od 1904 roku przez kilkanaście lat służyła jako więzienie prewencyjne.


• Baszta Kościelna
Zbudowana na murach obronnych, pochodzi z I połowy XIV wieku. Przez długi czas pełniła role mieszkania księży i zakrystii.


Na południe od Starego Miasta znajduje się, odrestaurowany w 2008 roku, Park 1000-lecia. Na terenie parku znajdują się trzy zbiorniki wodne połączone ze sobą mostkami, ogród botaniczny oraz zegar i kalendarz słoneczny.  (fot.)  (fot.)

12.2018

Na podstawie stron internetowych: Strona Urzędu Miejskiego w Chojnicach oraz Chojnice w Wikipedii.

Aktualizacja 02.12.2018