Świątynia została wybudowana około 1500 roku. Uznawana jest za jeden z najcenniejszych drewnianych późnogotyckich kościołów w Polsce i Europie. W 1596 roku dostawiono do korpusu nawy wieżę. Na początku XVI wieku wykonano polichromię patronową niemal w całym wnętrzu kościoła, malowidłami pokryto także ściany zewnętrzne. W latach 1602-1608 dodano wieżyczkę na sygnaturkę. W latach 1641-1650 kościół gruntownie przekształcono, do nawy dobudowano wówczas kaplicę Aniołów Stróżów  (fot.), wieża otrzymała nowe zwieńczenie, przebudowano chór muzyczny, powiększono otwory okienne, wykonano nową polichromię ścian.
W 1844 roku przeprowadzono kolejny duży remont kościoła obejmujący także wyposażenie, rozebrano też soboty, które powstały przed 1601 rokiem. W latach 1890-1908 przeprowadzono prace zabezpieczające osłabioną konstrukcję kościoła przez co poważnie zniekształcono świątynię, m.in. poprzez zmianę pokrycia dachów z gontu na blachę, szalunek gontowy ścian zastąpiono deskowaniem, a zaskrzynienia w nawie podparto arkadami filarowymi. Kolejne remonty kościół przeszedł w latach 1953-1956 i w 1967.
Pod koniec XX wieku podjęto zabiegi renowacyjne mające przywrócić pierwotny wygląd kościoła. Wymieniono wówczas gontowe pokrycie ścian, zrekonstruowano pierwotny kształt wieży, a na początku XXI wieku przeprowadzono remont więźby dachowej z wymianą pokrycia na gontowe. W latach 2010-2012 były prowadzono prace renowacyjne we wnętrzu kościoła.
Kościół został wpisany w 2003 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Małopolskiego.

Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej z drewna jodłowego, jednonawowy, z dobudowaną wieżą od zachodu  (fot.)  (fot.). Do prawie kwadratowej nawy przylega węższe, prostokątne prezbiterium zamknięte trójbocznie od wschodu z dostawioną od północy zakrystią. Od północy do nawy przylega kaplica Aniołów Stróżów, a od południa kruchta. Wieża o konstrukcji słupowo-ramowej, z nadwieszoną izbicą, zwieńczona hełmem ostrosłupowym. To najstarsza znana drewniana wieża przykościelna. Nawa i prezbiterium przykryte dachem jednokalenicowym o konstrukcji więźbowo-zaskrzynieniowej z sygnaturkową wieżyczką.
Wnętrze świątyni nakryte jest stropami płaskimi, w nawie wsparte drewnianymi filarami z arkadami. Całe wnętrze ozdabia wspaniała polichromia: najstarsza jest dekoracja sufitu w nawie i prezbiterium pochodząca z początku XVI wieku. Ściany prezbiterium ozdabia cykl 21 scen Męki Pańskiej z połowy XVII wieku, w nawie zwracają uwagę duże sceny: Sąd Ostateczny na ścianie północnej, Rozdroża życia ludzkiego i Nauka dobrego umierania na ścianie południowej, wykonane w latach 40-tych XVII wieku  (fot.)  (fot.)  (fot.). Uwagę zwraca również scena Nagła śmierć za ławkami pod chórem. W nawie, w kaplicy i zakrystii znajdują się nadwieszone nad tymi pomieszczeniami chóry muzyczne. W kościele znajdują się organy z XIX wieku  (fot.).

Wewnątrz świątyni możemy zobaczyć m.in.:

• Duży ołtarz główny z początku XVII wieku z rzeźbą św. Michała Archanioła w zwieńczeniu oraz figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Po bokach znajdują się posągi patronów Polski: św. Wojciecha i św. Stanisława  (fot.)  (fot.)
• Dwa ołtarze boczne w nawie z XVII wieku. W prawym ołtarzu obraz Chystus w ciemnicy, w lewym otoczony kultem obraz Matki Bożej Łaskawej z Dzieciątkiem z XVII wieku, według tradycji podarowany został przez króla Jana Kazimierza. Oprócz tego w ołtarzu możemy podziwiać gotyckie rzeźby Świętych Dziewic: Barbary, Doroty, Katarzyny i Małgorzaty z około 1410 roku
• Krucyfiks z około 1525 roku
• Kamienną gotycką chrzcielnicę z pierwszej tercji XVI wieku z maswerkową dekoracją  (fot.)
• Ozdobne gotyckie okucia kowalskie drzwi prowadzących z kruchty do nawy
• Grupę Pasyjną na gotyckiej belce tęczowej
• Ambonę z początku XVII wieku  (fot.)
• Dwa późnorenesansowe konfesjonały z I połowy XVII wieku  (fot.)

Kościół jest ogrodzony drewnianym płotem z XIX wieku. W 1898 roku wzniesiono murowaną dwuprzelotową dzwonnicę parawanową o tynkowo-ceglanej fakturze murów  (fot.). Mieszczą się na niej trzy dzwony, w tym jeden gotycki z XV wieku.

Kościół jest wpisany na listę UNESCO i jest udostępniony do zwiedzania przez cały tydzień za wyjątkiem poniedziałków i wtorków. Historię kościoła opowiada bardzo sympatyczna pani przewodniczka. Godziny otwarcia kościoła dla turystów najlepiej sprawdzać na bieżąco na stronach internetowych.

Binarowa to wieś w gminie Biecz, powiecie gorlickim, w województwie małopolskim, w dolinie potoku Sitniczanka. Wieś położona jest w odległości około 16 km na północ od Gorlic.