Pasmo Babiej Góry   Pasmo Polic   Pasmo Jałowieckie  

Znajduje się we wschodniej części Beskidu Żywieckiego. Biegnie od przełęczy Glinne (809 m), przez Jaworzynę (1047 m), Przełęcz Głuchaczki (830 m), Mędralową (1169 m), Przełęcz Jałowiecką (998 m), Małą Babią Górę (1515 m), Babią Górę (1725 m) i opada na Przełęcz Krowiarki (1012 m). Aż po szczyt Diablaka przebiega tędy granica polsko-słowacka, która na szczycie skręca pod kątem prostym i biegnie w kierunku Orawy. Północne stoki masywu opadają stromo ku dolinie Skawicy. Najbardziej strome zbocza mają ponad 60 stopni nachylenia, są skaliste i poprzecinane żlebami. Stoki południowe są o wiele łagodniejsze i opadają powoli do dolin potoków spływających do rzeki Orawy. Na Babiej Górze występują zarówno gołoborza, jak i wysokogórskie hale i połacie kosodrzewiny, czyli mamy do czynienia z krajobrazem alpejskim.
Przyroda Babiej Góry. Występuje tu piętrowy układ roślinności, zwany też alpejskim. Do wysokości około 1150 m rośnie mieszany las dolnoreglowy, wyżej do 1400 m-górnoreglowy bór świerkowy ze skarłowaciałą jarzębiną, dalej piętro kosodrzewiny (do 1650 m) i po szczyt Diablaka piętro alpejskie z roślinnością wysokogórskich hal, skalnymi kwiatami i porostami. Część dolnego i górnego regla ma charakter pierwotnej puszczy karpackiej z 300 letnimi drzewami. Wśród kwiatów występuje tu m.in. sasanka alpejska, zawilec narcyzowy, lilia złotogłów, goryczka nakrapiana, złocień okrągłolistny, goździk alpejski. Wśród mchów i porostów rogownica alpejska i okrzyn jeleni, które nie występują nigdzie indziej.
Ze zwierząt można czasem spotkać niedźwiedzie, które przechodzą tu ze Słowacji. Pojawiają się wilki, dość licznie występują rysie, sarny i jelenie. Można zaobserwować liczne gatunki ptaków: płochacza halnego, świergotka, głuszcza, cietrzewia. Dość licznie występuje tu żmija zygzakowata, a także gniewosz i salamandra plamista.
Klimat Babiej Góry. Przeważa klimat umiarkowany górski, w wyższych partiach umiarkowany chłodny. Śnieg zalega tu od połowy października do maja. Częste i obfite są opady, a w lecie występują burze. Słynne są babiogórskie wiatry. Są lata, kiedy praktycznie nie zdarzają się na szczycie dni bezwietrzne. W zimie zdarzają się inwersje termiczne, kiedy to temperatura na grani jest znacznie wyższa niż w dolinach.
Dla ochrony przyrody masywu babiogórskiego w roku 1955 utworzono tu park narodowy. Dziś Babiogórski Park Narodowy liczy 3392 ha, z czego 1062 ha to rezerwat ścisły. Otulina parku zajmuje powierzchnię 8437 ha. Obejmuje partię szczytową masywu oraz północne i wschodnie stoki z naturalnym borem karpackim. W roku 1976 park został włączony do światowej sieci rezerwatów biosfery UNESCO.

Pasmo rozpoczyna sie na Przełęczy Krowiarki i biegnie poprzez Cyl Hali Śmietanowej (1298 m), Policę (1369 m), Okrąglicę (1247 m), Naroże (1076 m) i Cupel (887 m). Kulminacją pasma jest Polica, a całe pasmo liczy ponad 20 km długości. W większości porośnięte jest gęstym lasem. Na zboczu Policy utworzono Rezerwat im. prof. Zenona Klemensiewicza, który chroni część boru górnoreglowego. Od szczytu Policy w kierunku południowo-wschodnim odchodzi grzbiet wododziału europejskiego rozdzielającego zlewisko Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego.

Pasmo ciągnie się od Przełęczy Klekociny (864 m) po dolinę Skawy w okolicach Makowa Podhalańskiego. Główne szczyty to: Jałowiec (1111 m), Lachów Groń (1048 m), Kiczora (905 m) i Magurka (872 m). Wśród bocznych grzbietów pasma wyróżnia się grzbiet Cichej (859 m) i Solniska (849 m). Najwyższym szczytem jest Jałowiec z pięknymi widokami na masy Babiej Góry, Pasmo Polic i Pilsko.

Wykorzystano przewodnik Beskidy2 Wydawnictwo Pascal,1997

Powrót do strony głównej
Powrót do opisów wycieczek